Stabilizacja jako element sprawności, a efektywność treningu piłkarza.
Istotą ćwiczeń stabilizacyjnych jest wypracowanie możliwości utrzymywania stabilnego tułowia podczas przemieszczania się w przestrzeni oraz podczas ruchów kończynami. W przypadku piłkarza jest to szczególnie istotne.
Stabilizacja centralna to pojęcie dotyczące kontroli nerwowo-mięśniowej, która zapewnia funkcjonalną stabilność w odcinku lędźwiowo -krzyżowo-biodrowym.
Za stabilizację odpowiadają mięśnie głębokie. Nazwa związana jest z ich lokalizacją oraz działaniem.
Funkcjonują w obrębie przepony, mięśni dna miednicy oraz obręczy biodrowej.
Stabilny tułów sprawia, iż ruch jest płynny i bardziej wydajny. Jest on wtedy ukierunkowany na wydatkowanie energii w zasadzie tylko przez partie mięśni bezpośrednio zaangażowane w pracę.
Ruchy mimowolne i zbędne, często wykonywane nieświadomie jako utrwalony nawyk generują niepotrzebne straty energii, co w perspektywie długości trwania wysiłku nie daje możliwości nawiązania walki w końcowej fazie rywalizacji.
