Piłka nożna halowa (futsal) – charakterystyka, różnice metodyczne.
Większość piłkarskich kibiców na pewno wie, że pierwsze piłkarskie mistrzostwa świata rozegrane zostały w 1930r. w Urugwaju. W zmaganiach o mistrza świata zmierzyło się wówczas zaledwie 13 ekip. Zwyciężyli gospodarze i tym samym rozpoczęli odwieczną rywalizację Ameryki Południowej z Europą o prymat w piłce nożnej. W tym samym czasie, również w stolicy Urugwaju, Juan Carlos Cerani nauczyciel w jednej ze szkół wymyślił i opracował pięcioosobową odmianę piłki nożnej. Celem jego działania było stworzenie możliwości uprawiania piłki nożnej przez młodzież na małych boiskach. W pierwotnym zamyśle spotkania miały być rozgrywane na istniejących już boiskach do koszykówki i bez użycia band. Ta idea trafiła na bardzo podatny grunt i rozpoczęły się regularne rozgrywki. Bardzo popularna była i także dynamicznie zaczęła się rozwijać piłka plażowa. Musi być coś niepowtarzalnego w tym, że piłka nożna pięcioosobowa była i jest doskonałą szkołą, która kształciła i kształci wielkich i niepowtarzalnych zawodników. Na małych boiskach rozwijały się, szczególnie w Ameryce Południowej, umiejętności wielu piłkarskich geniuszy. Wspaniały zawodnik reprezentacji Brazylii Ronaldo, który często w opanowaniu piłki posługiwał się podeszwą, co jest bardzo charakterystyczne dla futsalu, jest właśnie tego przykładem. Również w procesie szkolenia w „normalnym” futbolu bardzo często stosuje się małą grę 4x4, która jest niezwykle skutecznym elementem kształtowania umiejętności technicznych i taktycznych, a jednocześnie bardzo dobrze wpływa na poziom cech motorycznych. A w futsalu gra przecież czterech zawodników plus bramkarz.
CDN ……….